Hoe kinderen levend verlies ervaren en tonen. Over nabijheid, gedrag, stilte en wat kinderen écht helpt in wat blijvend anders is.

Sommige paden ontstaan niet uit een groot plan, maar uit kleine stappen — soms ook uit stiltes, uit wat moeilijk was, of uit het verlangen om iets anders te doen met wat het leven brengt.Zo begon ook mijn pad. Dat ik altijd al een bijzondere affiniteit had met kinderen, is iets wat me mijn hele leven heeft vergezeld. Na twaalf jaar in het onderwijs zette ik de stap naar het werk als pedagogisch coach. Toch bleef er een verlangen knagen. Ik voelde dat ik mensen op een persoonlijkere manier wilde helpen. Zo begon ik aan de opleiding tot kinder- en jongerentherapeut en startte ik in 2020 mijn praktijk in bijberoep. Na een tijdje merkte ik dat er energielekken ontstonden. Ouders verwachtten dat ík het zou oplossen. Ik werkte met het kind, maar miste de echte verbinding met de ouders — al had ik dat toen nog niet zo door. Tot het moment kwam waarop mijn rekker brak. Na de zoveelste opname van onze dochter — eentje die we niet hadden zien aankomen — belandde ik in een zware zorgburn-out. In

Vanuit mijn ervaring als zorgouder en coach schrijf ik over rouw en verlies, zelfzorg en de weg van zorgouders en mantelzorgers. Geen pasklare antwoorden, maar woorden die herkenning, troost en inspiratie willen bieden. Misschien vind je er iets dat ook jouw pad lichter maakt.